Sebastian Kowalczyk: Nie oceniaj ludzi ...

Każdą notkę która wystukałem na klawiaturze była przemyślana w domu ...

No chyba ze tak notka z Włoch którą pisałem na lotnisku :P

Ale to był wyjątek - efekt nudy !:P

Kochani wczoraj prowadziłem warsztaty w Terespolu

Oj trochę daleko ode mnie jechałem prawie 11 godzin

Tak 11 godzin po to aby tańczyć z ludźmi przez 3 godziny

Jadąc nie myślałem jak będzie męcząca podróż ale zmierzając do celu czułem coś wyjątkowego coś czego nie da się opisać słowem ...

Jeszcze trzy miesiące temu nie myślałem że warsztaty które będę prowadził odmienią moje życie i przemyślenia związane z przyszłością !

Ludzie których poznaje zaskakują mnie swoja osobowością i charyzmą !

To jest rzadko spotykane...

Ci którzy mieszkają na wsi są tacy sami !

Tacy jak ludzie z miasta tyle ze oni wiedza na czym polega praca i miłość do drugiej osoby ( rodzina)

Będą w Terespolu poznałem Paulinę która organizowała już drugie warsztaty taneczne

Widziałem się z nią w zeszłym roku i jak do każdego człowieka byłem neutralny zostając przy tym sobą

Pamiętam jak Paulina dzwoniła do Patrycji ( manager ) w sprawie warsztatów i mówiła jej ze nie wie czy da rade zorganizować warsztaty bo nie jest zbytnio lubianą osobą w szkole a bardzo by chciała spełnić swoje marzenie ! ( poznać mnie ) ...

To takie dziwne jak ktoś mówi chce spełnić marzenie które jest takie łatwe do zrealizowania i czasami wydaje się że ludzie nie odróżniają marzeń od celu ...

Bo marzenia są dość nietypowe i bardzo ciężkie do realizacji a cel można sobie postawić i go osiągnąć uruchamiają tylko nasz mały móżdżek hehe:P

No dobrze już nie będę filozofować ...:)

No i ... hem ...

AAAA... już jestem bo sie trochę zatraciłem :P

Pamiętam to jak Patrycja mi powiedziała że dzwoniła do niej dziewczyna ( Paulina ) która chce mnie bardzo poznać ale też chce być zapamiętana przeze mnie !

Pytała się jak się ma ubrać nawet :O i że zafarbuj włosy ! buhahahah

Tak też mi sie chciało śmiać bo sobie myślę :O

Do kogo ja jadę ...

Moje reakcja była taka przez pierwsze 3 minuty ale po jakimś czasie zastanawiało mnie czemu Ona chce sie tak wyróżnić ...

Przecież każdy z nas jest inny na swój sposób ...

Nie lepiej być sobą?

Tak i Ona była sobą!

Przyszła po nas na stacje ( pkp ) i kiedy wysiadłem od razu ją poznałem ! ( nie przeglądając nawet jej zdjęć )

Podbiegła .. łzy płynęły z jej oczu ...a jej twarz .... BYŁA SZCZĘŚLIWA!....

Pierwszy raz miałem taką okazje poznać takiego człowieka !

Po warsztatach przyjechał jej tata nas odwieść na stacje i już nie było tak miło:(

Czas rozstawania sie to ciężki okres ..

Kiedy jest tak mega zajebiście .. musi się to urwać.. zatracić !

.....

Wracając do domu po warsztatach myślałem o tym całą noc!

Będą tak zmęczony nie potrafiłem zasnąć choć na chwile bo w głowie miałem mnóstwo pozytywnych wspomnień z jednego dnia!:)!!!

Następnego dnia napisałem do Pauliny która mi oznajmia ze tez nie spała tej nocy i myślał tylko o tym co się wydarzyło w jej życiu !

Ze nie dość ze spełniła marzenie to jeszcze dałem jej dużo pozytywnej energii o po części odmieniłem jej życie !

Te słowa będę pamiętać do końca moich dni!

Bo widząc jak dużo z siebie daje ktoś to docenia... ktoś kto jest wartościowym człowiekiem jak Paulina!

Utrzymywaliśmy kontakt przez cały czas nie były to dzienne rozmowy ( bark czasu )

Ale dość często pisaliśmy ze sobą!

Paulina postanowiła zorganizować warsztaty drugie raz co nie było łatwym wyzwaniem bo wiązało się to z zwerbowaniem większej ilości osób ale jak już wcześniej wspominałem ze Paulina przeszła małą metamorfozę w swoim życiu co doprowadziło do lepszego kontaktu z innymi !

Często nie potrafimy wyciągnąć jokera z naszych kart ale jak juz je położymy na stół możemy czuć sie zwycięzcami

I dla mnie Paulina tym zwycięzcą jest bo wczoraj u niej bylem!

Nie udowodniła mi tylko ze się udało jej zorganizować warsztaty ale udowodniła ze mimo tego ze nie ma łatwo w życiu ( rodzina szkoła i znajomi ) da się wszystko osiągnąć !

Wchodząc do jej mieszkania .. pokoju nie wierzyłem własnym oczom !

Moje zdjęcia.. motto życiowe oraz wiele innych tekstów znaczących bardzo wiele dla mnie ( i nie tylko ) wisiały na jej ścianie !!!

Po chwili przyprowadziła swojego brata który był chory ....

Który czekał na Patrycje ( Kowalik ) bo często jak Paulina rozmawiała z Pati to wspominała o swoim barcie który ja bardzo polubił :)

Niestety .. ja nie wytrzymałem ..

Patrząc na niego ... łzy mi same wydobywały się z oczu!

.......

Paulina podeszła przytulając mnie i szepcząc do ucha

To ja miałam nie płakać jak prosiłeś!!!

Musiałem się ogarnąć bo sam prosiłem o coś czego w pewnym nie potrafiłem powstrzymać

To sa właśnie prawdziwe emocje !!!!

To chwila która zostaje w naszym sercu